ท่านโหวผู้โหด เย็นชา พักดาบมาจับหมึก จับปากกาสอนภรรยาแป๊บ ...
ยาจกน้อยพลิกเกมกลายเป็นประธานจอมเผด็จการไล่จีบรักแรก
เรื่องนี้ดราม่าหนักหน่อย เนื้อหาค่อนข้างกดดัน แต่พระเอกไม่ได้แค้นจนทำร้ายร่างกายนางเอก ตอนแรกก็อยู่กันแบบมันเป็นหน้าที่ นางเอกต้องพยายามไม่ให้พระเอกไม่พอใจ ส่วนพระเอกเพราะย่าสั่งมาเลยไม่ค่อยสนใจ แรกๆก็จะหน่วงๆแต่ก็เข้าใจได้ ตระกูลที่ทำให้ตัวเองต้องแบกศพพ่อกับพี่ชายตัวเองกลับบ้านคงให้ไปทำดีด้วยทันทีไม่ไหว
ยิ่งมองยิ่งตรงนิยาย สาวงามล่มเมืองที่สายตาฉ่ำวาวดูตัดพ้อออดอ้อน ขนาดเว่ยเซ่าเกลียดตระกูลนางเอกแทบตาย เจอหน้าแวบแรกยังติไม่ออก สเปคชิบหายแต่ชิบหายละเมื่อกี้เผลอยิ้มเหรอเนี่ย ขนาดเว่ยเซ่าจะด่ากราดเชื้อหมาบ้าขึ้น ยัยหมานแค่ทำหน้าน่าสงสาร จากเขี้ยวจะงอกคือหดเลย
แนว : พีเรียด ย้อนยุค ดราม่า โรแมนติก การเมือง
แม้ชื่อตัวละครจะเยอะจะแยะชวนงง เฉพาะพระเอกก็มีหลายชื่อมากกก แต่ก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงจนเกินไป~อ่านได้!
แม้มารดาเขาจะเกลียดหน้านางเพียงใดก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยในจวนสกุลเว่ยนางก็ยังได้รับเมตตาจากท่านย่าของเขา
หลังจากแต่งเข้าครอบครัวเว่ยเซ่าแทนพี่สาว เกิดเหตุการณ์มากมาย find here ที่ทำให้นางเอกได้พิสูจน์ตัวเอง
สร้างจาก : ดัดแปลงจากนิยายของเผิงไหล่เค่อ (ผลงานอื่นเช่น ไข่มุกงามเหนือราชัน, ข้าผู้นี้วาสนาดีเกินใคร, แสนชังนิรันดร์รัก, ข้ามเวลามาเป็นแพทย์ทหารหญิง, ธาราวสันต์ บุษบันจันทรา ฯลฯ)
---อันนี้ต้องคอยดูกันต่อไป แต่ที่แน่ๆเราว่า-เว่ยเซ่า-พระเอกเริ่มๆมีใจในเล่มนี้บ้างแหละ ดูออก
อ่านจบแล้วก็ยังชอบมากกกกกก เหมือนเดิม
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่า���ีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้
แม้แต่ยามที่เขาเอ่ยปากว่าจะรับอนุตามบัญชาท่านแม่ เพียงแค่นางเห็นดีเห็นงามกับเขาเท่านั้น
อ่านแล้วเหนื่อยๆ อึดอัดกับความแค้นที่เกิดขึ้นของคู่พระนาง อ่านข้ามๆ และไม่กลับมาอ่านอีก อ่านแล้วไม่มีความสุข